سینا پارسیان جدید | تمام آهنگ های سینا پارسیان 1401 و 2022

بین بد و بدتر معلومه

که تو صد در صد بهتری

از بد بودنات بگذریم

آبرومو بردی چند وقته برام مردی

گفتی دوستم داری حق با تو بود آره

اما تو تعریفت از عاشقی

با من زیادی فرق داره

پهلوی من با عشق دنیا رو میگشتی

گفتم دلم دیوونته

گفتی چیکار کنم هست

که هست تا اینو گفتی دلم شکست

تا اینو گفتی دلم گرفت

فدای چشمون سیاه شیرینم جان

هر چی میپوشی بهت میاد شیرینم جان

دوست دارم خیلی زیاد شیرینم جان

هرچی میخوای سرم بیار شیرینم جان

زندگی شاید تموم شده واسه من

بی تو شایدم مردم نمیدونم

بی هوا شاید به عشقت بیشتر از صدبار

هی زمین خوردم نمیدونم

تو هوامو نداشتی خواستم بمونم نذاشتی

دوست داشتمت همیشه چه قهر بودی چه آشتی

گفتم که آرزومه این بغضی که تو گلومه

باز شه و من تموم حرفامو بگم نذاشتی

یه روز هرچی داشتم گذاشتم به پات

نیومد به چشمات امون از چشات

حالا دیگه بی فایدس این

خواهشات کار از کار گذشته

باید نجات پیدا کنی از من

باید بری دنبال آزادی

اما به من ای کاش مسیر دریارو نشون نمیدادی

گرفتی رد ماهو تا ساحل من موندم و دریای بی ماهی

میتونستی بمونی نخواستی

واسه تو سخته رو حرفات واستی

منو واسه خودم نمیخواستی

حق داری خب چی بگم

تورا میبوسم از دور ولی با نا امیدی

تو حق داری از این عشق به جز دوری چه دیدی

تورا از دست دادم تو پایم ایستادی

نبودم آنکه دیدی غلط تشخیص دادی

بی ربط ترین آدم دنیامی

مربوط ترین عاشق چشماتم

من عاشقتم منی که معمولا

از آدم بی عاطفه بیزارم

دلم میخواست باشی با من

اما منو آزار میداد نگاهت

گذاشتم بیخیالم شی بری تا نیاد

غم توی اون چشمای ماهت

درون من قبریست که تخت خواب من است

من را به جای به خاک به خواب بسپارید

تمام مالم را به نیل میبخشم

عصای موسی را به آب بسپارید

بازم عشق دو پهلوی تو

رگ غیرت من روی تو

یه روز با ابروی تو میبره آخر

منو ترس نبودت یه وقت بعد تو

تکیه بر دیوار‌ کردم

خاک بر فرقم نشست

خاک بر فرقش نشیند

آن که یار از من گرفت

خون به دلم کردی

بعد ولم کردی

هر دفعه زد به سرم تو عاقلم کردی

حالا کی دیوونس بگو کی من یا تو

سینه ام را سپرت کردم و این شد مزدم

مستطیل کفن آلود زمین شد مزدم

وای بر من که اگر عشق صلاحم باشد

وارد جنگ صلیبی شده ام با ایلم

گفتی هرکی دست بذاره روی تو

به جون چشات قسم به موی تو

من شناسنامه شو باطل میکتم

این بود اون همه قسم به این به اون

هی تو سرم فکرای نامربوط میگرده

من موندم و کلی نهنگ خودکشی کرده

کو تا دوباره ساحل از من دست برداره

از حال این کشی فقط خشکی خبر داره

دل خریدار نداره مارو دریاب

این دل ورشکسته خمارو دریاب

هرجا میرم خرابه بازار و جز اینجا

مریض و بد حال و ملول و نیمه جونم

تو گندم زار موهام

نگاهت جو میکاره

که هر سال مزرعم

با سال قبلش فرق داره

بادا مبارک در جهان سور و عروسی های ما

سور و عروسی را خدا ببریده بر بالای ما

زهره قرین شد با قمر طوطی قرین شد با شکر

هر شب عروسی دگر از یار خوش سیمای ما

پشت پا نزن به بختت

من برم هیشکی نمیتونه برا تو تکیه گاه شه

یه کمی تحملم کن قول میدم همه چی

مثل قدیم روبراه شه

یک عمر به عشقت غم بسیار کشیدم

بر طعنه ی مردم خط انکار کشیدم

هی سوت کشیدم ز سرم دود بلند شد

هی رفتم و هی رفتم و سیگار کشیدم

کاش میدونستی با زهر چشمت

منو به عشقت آلودم کردی

پشتم خالی شد وقتی میرفتی

وقتی میرفتی نابودم کردی

جشن شکرگزاری هیچ

قطره قطره اگر چه آب شدیم

ابر بودیم آفتاب شدیم

ساخت ما را همان که میپنداشت

حتی اگه دستام به ابرا میرسیدن

طول قدم هام به فردا میرسیدن

یا بچه لاک پشت های توی چرک نویسام

چاپ میشدن انگار به دریا میرسیدن

که هرجاشو که پا میذارم هی یادت میفتم

وقتی نیستی با خیالت بعضی وقتا سر میز شام میشینم

گاهی اصلا واقعا انگار دارم تورو میبینم

من از بس که بهت بیمارم هی یادت میفتم

من و تو هر دو سوار بر کشتی

تو به امید رهایی از امواج سخت و بلاخیز طوفان

من نیز به امید امن ساحل آغوش تو

تو به مقصد رسیدی و

تو نمیتونی بشی مال کسی جز من

من روانیتم روا نیست که این مزدم باشه

که با چشمای خودم ببینم

که تو روز روشن احساسم رو میدزدن

الا و بلا که فقط حال تو با ما خوشه

الا و بلا هرجا با هم باشیم اونجا خوشه

الا و بلا تو که خوش باشی یه دنیا خوشه

یادته چیا میگفتی زیر گوش من میخوندی

منو ببخش اگه میخواستمت مصر بودم پای تو واستم هی

منو ببخش اگه میخواستمت مصر بودم پای تو واستم هی

باید ولت میکردم

باید تنها میذاشتمت

من اگه میجنگم واسه عشقم به توئه

حتی تو مهمونی باز یه چشمم به توئه

من اگه شعر میگم، تو مراعات من دیوونه رو کن

که خطاب هر چی تا حالا نوشتم به توئه

عشقم بدجوری کم دارمت

یه چی دیگه بودی تو واسم با همه

فرق داشتی که هنوزم یادمه

بدون تو صد و چند سالمه

باید بپذیرد هر شاه گدایی

هر بی سر و پایی ارباب تو هستی

دین فاقد والی چون کوزه ی خالی

در منزل ایمان اسباب تو هستی