صادق جدید | تمام آهنگ های صادق 1401 و 2022

دیگه نمیزارم تو مسیری پا داش

تا دنیا بیاد سمتم اگه که کار داشت

اوف چه دود غلیظی بود

تو مغزم حس کردم مریضی رو

چای داغ با یه مالبورو قرمز

چشما روته اما دنیای تو فول دپرس

بی خی حاجی بذار بگن ابله

تو دیدی بگو باشه بعدم بزن قهقهه

نگاه کن به بغلیت

اونم رسید به آرزوشو تورو خواب برد

آخ که دارم تا ته میسوزم

سرنوشت نخ بود منم یه سوزن

دوباره بارید از آسمون شهر برف

زوده ولی پاییز نیومده در رفت

میان پایین از بالا دونه های برف

الهی شکر همه چی روبراهه مرد

کسل بیحال و خسته

با دوتا بال بسته

مثل کتابی که روش

لایه های خاک نشسته

من مردم یا زندم دقیق نمیدونم

یه زمین خورده خاکی از دنیا بدورم

بی خی زندگی شدم که پره پیچو خمه

رسیدم تهش کشیدم بیرون کل زیرو بمش

صبح بخیر ایران شناختی

همون صادقم ها

همون کودکی که میدوییدش رو به فردا

همون فابریک خودت ساخت وطنم

ببین اینجا همه چی یه جور دیگه میره

هر چی گره باز کنی باز جایه دیگه گیره

به خودت بیا نشه روزی بگی دیره

که دله ترین دله دنیاشم سیره

یه جفت کفش پامه که بوی خاک میده

دوتا کف صاف داره مارو به دوش کشیده

روی سطح خیابونا کرده مارو بالا پایین

میمیری میمونی رو دست اگه با ما باشی حاجی

اینجا همه چشم پاکن

شکم سیرن

به جون خودت

هر چی که بگی دیدن

آقا من همینم لعنتی من

رنگ سختیا رو کم ندیدم

جا صبحونه نبوده دم نگیرم

صبح بیدار بشم و شب نمیرم

یه روزه گرم میسوزه تن

صاف و آبی آسمون بدون ابر

نگاها چرخید به من

منم که بدبین یه کم

نه میشه پرپر زد نه میشه دست دست کرد

تو فولی هر شب غرق نداری ترس از مرگ

آس و پاس و نئشه جون عاقبت یه نعش تو جوب

درونت پاکه وحشی اما ساکت

من طالب آرامشم

این شهر نور و آسایشم

زخما رومه آثارشم

عاشقم عاشق اون بالا سری

خدا میدونه که تو دلم چیه

میدونه که میپرم از رو پرچینش

میدونم میگیره دستمو یه روزو

میکشه پرده از رو تصویرش

آدمک سلام

کجای قصه ای

آهنم الان

از وقتی رفتی من دارم لا فیلترا میخوابم

اینجا شهر وحشیاست

باختا مال مشتیاست

بکش تو حبس کن

چرک توتو هضم کن

ولی سیگار باز ارومت میکرد

دقیقا اینجاست که خدات میاد پیشت

میری تو اوجات گشاد میشه نیشت

میشی پر از امید یه حس اعتماد به نفس

شکل من باش هر شب بمیر

فرداش بیدار شو از سر بگیر

زندگی رو چند خط ببین

هر چی کم داشتو از حق بگیر

شام اخر عین عیسی

خیانت کارم از بین ماست

هر کی هستی دست مریضا

خیالت راحت از اجتماس

حتی وقتی حالم خوش نبود

نزدم به جایی که قلبت میشکست

مادر برات مادرترم

از همونا که دورتن آدم ترم

میگم اینجا منو خدا داره میبینه

میاد ا رو دوشم بار غمو میگیره

دونه اشکو اَ گونه هام میچینه

میاد پیشم یه گوشه ای میشینه

یاد گرفتم خوب باشم

تو بدترین شرایط

باهام گرفته خو خدا

تو سخت ترین دقایق

فدای سرت اگه برگا میریزن

گلم این فصله دست ما نی که

هرچی که داری آرزوی بقیس

گرچه که واسه ما سهم کوچیکه

دلگیر از این مردابم من

از وقتی که توش قاصدک دیدم

تو هم مثل من دو تا بال داری

نذار که دل بشه دل آفتابیت

پیامبر شما من غریبم

من دیوانم من عجیبم

دل به چی تو دنیات دادی

که کردی اشاره به کل دنیا

تقصیراتو گردن میگیرم

بیا پشت من سنگر بگیر

دست نبر به حس لعنتیت

تمام سهمتو ا من بگیر

اما من یه سد محکمم

سفت و سنگی صخره موج زدم

خیس شدم درد کشیدم

بس که به لطیفی دریا مشت زدم

عاشق زندگی ام چون

نمیذاره ازش من به دل بگیرم

چه وقتی خوب بود

چه وقتی بد

دیگه خستم از همتونم

از لحن گفتنای بله تون

از این آدما الکی دلخوش

باشه حتما چپه تون

با پنجره زار زدن

خواب شبو دار زدن

سوزوندن بالشونو

اما بازم بال زدن

آخرین گل خشک نمیشد

روی شاخه هیچ وقت

چون ندید زمستونو

تو صدها ساله بیشتر

سخت نیست

همونی بشو که هستی

واسه روانیا پیچای

جاده بس نیست

سر صبح یه نخ سیگار تا چشما باز شد

روی میز تیکت با پول نقد و پاسپورت

یه کبریت یه بنزین

یه رویا یه خونه

پرنده پر کشید

از آشیونه با خداش

میگفت به گل نشسته

کشتیشون با ناخداش

من و تو تنهاییم برقص با گرگا

من و تو تنهاییم ببخش از جرمات

من و تو تنهاییم برقص با خدات

من و تو تنهاییم برقص با گنات

یکی واساده پشت آینه

بود ا جنس متضادت

گفت مترادف رقیبت میشه

سرکش میشه از سوز جاده

تا که دیدیم پشتمون

بینمون یه دره دور و

تو ، اونی که با دل میجنگید و

من ، اونی که با دل میخندید و

وقتی دستاش رو دستم بود و نمیترسید ا دوری مقصد

باید فکر اینجاشو میکرد

توقع بود بفهمی نه اینکه من بفهمونم

توقع بود بگردی نه اینکه من بگردونم

من صدای اون ور دیوارم

میتونی صدامو بشنوی

تو تنها در ساکت اینجایی

میتونی مرزا رو بشکنی

بوی چوب خیس نوع صندل

بوی آرامش توی جنگل

صدای کوبش بارون به برگ

نور شب تاب و قانون و رنگ

قوی شروع کردم تا تهشم میمونم

صدتا سد بزا جلوم با کله توش میکوبم

این یعنی من میتونم

این یعنی من میکنم

اینه داستان اینه داستان

دشمنت روبه روی دوش من وایستاد

این وسطام واسه توئه واستا

باشه ما عقب جلویی واس ماس

بسپر پرواز به خاطر حتی

اگر که پرنده مردنی نیست

باش برنده پیش خودت

توی لحظه ای که بازی بردنی نیست

خیلی وقته میدونن بردن

دو وره این سکه شیره بی شک

انقلاب فرهنگی شد

یا انقلاب فرهنگ

میگم نزن قید منو

این قله ارزش نداره تنها نرو

شبا صبحا میشه سرو

جای پروانه میری تو پیله ترو

پرده ها رفتن کنار اون

با صورت نامعلوم روی سن

همه حضار داد میزدن

اون باید به حقاش برسه

لم دادیم ما‌رو ماه

به دور از خوک و روباه

تا گل های سرخمونو نسپریم

به طوفان بگذرم از خودم‌ یا دل مردمم

میدونم چقد مریضم خودم

نمیخواد خودتو به اون راه بزنی

منو تاریکی دوستای قدیمیم

عمیق بودنو توش اوستا ترینیم

این شهرو بی ساکن میخواد اون

این دنیا رو ساکت میخواد اون

دریا رو بی ساحل میخواد

این زخمیو عاقل میخواد

یه نقش نادر از نقاش ماهر

بو دستای خدا میداد بتون این سازه

بدون گوشت و پوست و استخون و رنگ

به دور از حتی مرز جنگ نون و مرگ

پایه های این جهان

برای خوب ها محکمه

چشم هات نباره دلت نگیره

خدای تو مگه نیست خالق زمینت

یه سری تو یه سری

یه ایران خاطره دارن الان با نامم

هنوزم منتظرم با این سن و سالم

میگن که دنیا گنده بیرون اتاقم

پریده از سر عقل ملت از دم رنگ

همشون گرم از جو به روزش گردن کج

سیاهه پروندم ولی خوب قلبم نه

با اینکه حقم من ولی باز شرمندم

یه روز عادی از روزای مادیم

شبیه تو تو صف انتقال بانکیم

شبیه تو

کشیدم چند تا نخ تو پارکینگ

یه روزی رو به رویام

باز میشه پنجره

من سختی کم ندیدم

تا همینجا بسمه

نمیشه دورم هی پر و خالی

اصلا بالا نمیرم

که بخوام بیام پایین

اینجا جای ما نی