مسلک جدید | تمام آهنگ های مسلک 1401 و 2022

خدا سکانس مارو تو تاریکی ها نوشت

ما از جهنم گذشتیم توی مسیر بهشت

کبوتری که نداره حس پرواز

فرجام شونش میشه تکیه بر باد

شاید تنها کسی که هیچوقت زمین نخوره یه زمین خواره

همون بارونی که میپرستیمش ازش متنفره اون که پارست کفشاش

از یه جایی هم کری هم کور

هم بدی هم خوب

از یه جایی به بعد هر کی میگه دوست دارم

میگیره عقت

نمیدونم اصن از این داستانا

از حرفا تش چی میماسه بم

حتی اگه رسید کارد به استخون

باید گم بشه این سایه پشت نور

تاب تاب عباسی خدا قرار بود منو نندازی

یه روز از همین روزا منم میشم آزاد

آزاد از غل و غش آزاد از این دغدغه هام

آزاد از هر چی که یه روز پاچید نمک رو زخمم

میخوام كه فقط من باشم و تو

مثل روز اول بشم گم تو چشمات

آروم بگیرم دستاتو توی دستام

فقط بخند كه وقتی میخندی از يادم میرن همه دردام

انقد تو خودتی دیگه نیست هیچ جایی

همیشه بیخ تو کارته مث بیخ دیواری

اگه نه حسی واسه رفتن هست نمونده رمقی واسه موندن

یکی اون بالا حواسش هست بهت

وقتی میفهمی رسیدی ته خط

که میزون میکنه فقط حالتو یه سیگار

میدونم خودت هم باورت نمیشه

همون چیزا که بهت نمیومد حالا بهت میاد

شاید تو یه مسیر باشیم ولی غریبه ایم از هم

تو تو اتوبوس نشستی ولی من سینه خیز رفتم

لم داده بودی وقتی میدوییدم من

توی طفلکی میکشه هنوز نازتو ننت

کل زندگیمو باخت دادمش ازم موند یه اسم که تو شناسناممه

آه از غریبه ها گلگی ندارم

چون هر چی زخم روم هستو آشنا زده

ببین هر کی زیر و رو کشید حلالش

اگه تو خل و چلی ما خل و پل و پنجیم

هنوز هستم هنوز هستم یه چی کاشتم و تازه شده جوونش سبز

دنیا زیر مشت و لگد کبودم کرد

ولی وایسادم و نیومد زبونم بند

اون که شب بیداره ولی روز خوابه منم

اون که معروفه ولی نیست تو روزنامه منم

اون که پای رپش گذاشته از جون مایه منم

اون که گوش همه باهاشه مث گوشواره منم

بعضی وقتا هر چی دم دسته پرت میکنم

خودم تو خودم خودمو هی حبس میکنم

هیچ حسی توم نیست

فقط از خستگیام خسته شدم

میخوام بزنم به سیم آخر

مهم نی باورت میشه یا نه

اگه یه درصد شک داری بپرس

از اونایی که بهشون دیه دادم

چند سالی هست که همینه حالم

دارم میمیرم شبی یه بار

کسی خنده رو ندیده با من

تو هم بیا از بغلم مث غریبه ها رد شو

یه چی میگم یه چی میشنوی

حواست باشه به کی میپری

یه چی میگم یه چی میشنوی

حرف زیاده ولی خوب کسی نیس حریف

هر سری من سیگارو ترک میکنم اون منو نه

خطر از بغلم لایی رد میشه

واسه رفیقا پله ایم واسه غریبه ها پل

تو این شهر که مث پارکا مخا تاب دارن

هار بار اومدم زیره تیغ

دندونه گرگارو کشیدم و ساختم سینه ریز

حواست جمع اگه پیله شی

کلمه هام مثل تیر میان تو مسیر گیج گات

من مال همین پس کوچه هام

غم این خیابونا ریخت غم تو صدام

شاید نفسم بریده و کم جونه پام

ولی با عشق تو دلم هنوز سرپام

اگه یکی بم زدی پس باشه دو سه تا طلبت

دشمنا ما بازی رو از خود ما بلده

اگه مرغ شما یه پا داره مرغ ما فلجه

ببین بازی دست ماست و تیممون قدر

دور از خودم دور از هرچی هست

چپ و راست انقدر خوردم از دنیا

که دیگه از جونم هم سیرم

کاش نصیحت ها یکم روم اثر میکرد

بگو چی تو جمجمته ها

نوبتی هم باشه دیگه نوبت ماست

لا این ملت دو دره باز

توی تاریک شب شدیم روزنه ما

کی میدونه کی خوبه کی بد

کی میدونه ته دل دیونه چی هست

کی خبر از آینده داره

یه روز کرم پروانه میشه بیرون پیله اش

باید یاد بگیری واسشون پل نباشی

من هرجا میرم پشتم آژیر هست

توو این دود تهران مث گل پلاسیدم حاجی

هرکی منو دید گف روانیم

تا اینجا رسیدم هر طوری که بود

وقتی پام لنگ بود و نفسم بریده بود

خودم گفتم راه نمیدم شکو دیگه توم

اگه اراده کنه میکنه سنگو شیشه خرد